Μια ευκαιρία την δικαιούται ο Αλέξης Τσίπρας

Σκέψεις για την ψήφο της 7ης Ιουλίου

Της Παρής Στιβακτάκη*

Αυτονόητο είναι ότι στη Δημοκρατία ο κάθε πολίτης ψηφίζει ό,τι κρίνει πως συμφέρει τη χώρα και τον ίδιο. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι αυτό το προφανές συμβαίνει με όλους τους πολίτες. Κριτήριο για την ψήφο άλλοι έχουν το συμφέρον της χώρας, άλλοι το συντεχνιακό- επαγγελματικό συμφέρον, άλλοι ταξικά κριτήρια, άλλοι οικογενειακή παράδοση που σπάνια ξεφεύγει από την πεπατημένη και πάει λέγοντας. Οι εκλογές που έρχονται σε λιγότερο από δύο εβδομάδες θα ανοίξουν ή θα κλείσουν κάποιες συγκεκριμένες προοπτικές για την εξέλιξη της οικονομίας, τη σταθεροποίηση της θέσης της πατρίδας μας στο διεθνή χώρο, την ολοκλήρωση ενός προγράμματος που ξεκίνησε η κυβέρνηση έξω από τα δεσμά της επιτήρησης και των μεταρρυθμίσεων των χρόνων της κρίσης, που οδήγησαν στη φτωχοποίηση μεγάλη μερίδα πολιτών. Λάθη, παραλείψεις, ακόμη γκάφες και αβλεψίες έγιναν. Φαινόμενα οίησης της εξουσίας υπήρξαν. Απογοήτευση, για πολλά πράγματα που δεν έγιναν ενώ τα περιμέναμε, υπήρξε, είτε αυτή η απογοήτευση ήταν απότοκο άστοχων επιλογών είτε ήταν αδυναμία κάποιων να αρθούν στο ύψος των συγκεκριμένων περιστάσεων. Ίσως και άλλοι λόγοι δεν άφησαν περιθώρια για μια δυναμικότερη και αποφασιστικότερη εφαρμογή προγραμμάτων και αριστερής πολιτικής. Το βασικό εμπόδιο άσκησης αριστερής πολιτικής ήταν σαφώς τα ασφυκτικά περιθώρια που άφηναν τα μνημόνια και η αυστηρή επιτήρηση των θεσμών.

Εδώ όμως έχουμε χρέος όλοι να σκεφτούμε σοβαρά τι σημαίνει η ψήφος της μεθεπόμενης Κυριακής. Το ερώτημα είναι απλό όσο και η απάντησή του. Θα ξαναφέρουμε με την επιλογή μας αυτούς που μας κατάντησαν στα χάλια που βρισκόμαστε εδώ και κοντά δέκα χρόνια, ευαγγελιζόμενοι τάχα τη σωτηρία μας ? Θα αναδείξουμε σε διαχειριστές της ζωής μας όλους αυτούς που από θέση και ιδεολογία είναι απέναντι? Όλους αυτούς που επί μία τετραετία δεν έβαλαν πλάτη σε τίποτε αλλά διαρκώς κινδυνολογούσαν, προπαγάνδιζαν με ψεύδη, ανυπόστατες καταγγελίες, εμπάθεια και φτηνά ψηφοθηρικά τερτίπια, διογκώνοντας γεγονότα ή αρνούμενοι να δούν την πραγματικότητα? Καταγγελίες και φραστικές αμετροέπειες, χυδαίες επιθέσεις επί δικαίων και αδίκων, έχοντας σταθερούς υποστηρικτές κανάλια και δημοσιογράφους της συμφοράς, σε μια αήθη, εμπαθή επίθεση επί μία τετραετία, από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μηδενός εξαιρουμένου. Όλοι εναντίον ενός!

Καλούμαι λοιπόν στην κάλπη, εγώ ένας πολίτης που είδα το εισόδημά μου να συρρικνώνεται από τις αλλεπάλληλες περικοπές μισθών και συντάξεων, περιόρισα δραματικά τις ανάγκες μου, δεν ξαναπήγα διακοπές, μάτωσα για να σπουδάσω το παιδί μου και θα πάω στην κάλπη για να εκλέξω την κυβέρνηση που θα με πάει πιο πέρα ή θα με οδηγήσει σε ένα απύθμενο πηγάδι από το οποίο δεν θα υπάρχει διαφυγή ούτε ελπίδα να ξαναβγώ? Δεν θέλω να με “σώσουν” αυτοί που με οδήγησαν εδώ, όπως δεν βάζουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα, δεν θέλω σωτηρία από τα κόμματα που έχουν στις γραμμές τους στελέχη με ακροδεξιές αντιλήψεις, ομοφοβικές απόψεις, χυδαιολογούντες και κρυπτόμενους πίσω από ηχηρές υποσχέσεις κενές περιεχομένου και ουσίας. Δεν θέλω να με εκπροσωπούν άνθρωποι από πολιτικά τζάκια (χορτάσαμε από δαύτα και είδαμε την προκοπή τους). Δεν θέλω να ταυτιστώ με μισαλλόδοξους, πατριδοκάπηλους, δήθεν πατριώτες, με τη γνωστή και σκόπιμα κραυγαλέα φρασεολογία, υποκρισία και διγλωσσία.

Από την άλλη αναγνωρίζω τις παραλείψεις, τα λάθη, τις αβλεψίες αυτής της κυβέρνησης. Θέλω όμως, μακριά και έξω από τα μνημόνια, να δώ αυτά που μπορεί να κάνει, να της δώσω την ευκαιρία που δικαιούται, αφού πιστεύω και στις ικανότητες και κυρίως στις προθέσεις που δεν είχαν, λόγω συνθηκών, την ελευθερία να ξεδιπλωθούν και να εκφραστούν με έργα σε κάποιες περιπτώσεις. Όσα όμως κατάφερε σε συνθήκες πραγματικής αφυξίας είναι πολύ σημαντικά και δεν αξίζει να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων για τον όποιο θυμό μπορεί να προκάλεσαν τα αρνητικά. Το νοικοκύρεμα των οικονομικών, η ιατροφαρμακευτική κάλυψη όλων μας, η συμφωνία των Πρεσπών που έβαλε τέλος σε μια άγονη διαιώνιση ενός προβλήματος και που τα θετικά της αποτελέσματα δεν θα αργήσουν να φανούν, ήδη φαίνονται, η ανακούφιση των πιο βαριά οικονομικά θιγμένων από την κρίση, η μείωση της ανεργίας, ο καθαρισμός του κόπρου του Αυγεία στον νοσοκομειακό χώρο και η σημαντική βελτίωση των οικονομικών στον ιατρικό χώρο. Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, όσο κι αν υπήρξαν κάποια “φάουλ”κάποιων, αδικαιολόγητων σίγουρα, είναι ένας επίσης λόγος που δεν αφήνει περιθώριο για άλλες σκέψεις. Μια ευκαιρία την δικαιούται ο Αλέξης Τσίπρας, γιατί απέδειξε ότι είναι ευφυής, αποτελεσματικός, ηθικός και έντιμος και κυρίως προθέσεων και ικανοτήτων τέτοιων που μου εγγυώνται ότι θα μας προχωρήσει σε καλύτερες επί της ουσίας μέρες. 

*Η Παρή Στιβακτάκη είναι φιλόλογος